Το 2010 το ελληνικό κράτος ήθελε να αποφύγει το κλείσιμο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά –που ανήκαν στη γερμανική εταιρεία Thyssen Krupp Marine Systems. Η επιχείρηση, που εξαρτιόταν από το κράτος για την επιβίωσή της, βρισκόταν μπροστά στο φάσμα της χρεοκοπίας.
Το δημόσιο λοιπόν προχώρησε σε μία σύμβαση με έναν επενδυτή από τον Λίβανο, τον Ισκαντάρ Σάφα. Η συμφωνία ήταν ότι αυτός θα αγόραζε από τους Γερμανούς το ναυπηγείο και το κράτος θα του έκανε παραγγελίες τουλάχιστον 1 δισ. ευρώ (δύο καινούργια υποβρύχια). Έτσι το δημόσιο έλπιζε ότι θα απαλλασσόταν από το πρόβλημα. Μόνο που δεν είχε το δισεκατομμύριο.
Δύο χρόνια αργότερα και οι δύο πλευρές, δημόσιο και επενδυτής, το διαπίστωσαν με δραματικό τρόπο. Ο Σάφα έβαλε το προσωπικό αρχικά σε διαθεσιμότητα και το δημόσιο σταμάτησε να τον πληρώνει. Οι δύο πλευρές –πρώτα ο Σάφα– προσέφυγαν στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο. Ο Σάφα για 1,5 δισ. ευρώ που του οφείλει κατά τη γνώμη του το δημόσιο, και αυτό με τη σειρά του για 7 δισ. ευρώ που κατά τη γνώμη του προέρχονται από τη ζημιά που υπέστη επειδή σταμάτησαν να λειτουργούν τα ναυπηγεία.
Η απόφαση της διαιτησίας εκδόθηκε στις 29 του περασμένου Σεπτεμβρίου και δικαίωσε τον Σάφα, που είχε