«Δεν μπορούμε να προσχωρήσουμε όλοι στη λογική να μη γίνει τίποτα στο 30% της ελληνικής επικράτειας. Κάτι πρέπει να γίνει. Κάπως πρέπει να ζήσει και ο κόσμος και να φάει ψωμί».
Η τοποθέτηση του υπουργού Ανάπτυξης Άδωνη Γεωργιάδη στη Βουλή πριν από λίγες ημέρες, εκτός από παράδειγμα λαϊκισμού, υποδεικνύει το βασικό δίπολο με το οποίο υποστηρίχθηκε επικοινωνιακά την τελευταία δεκαετία η συστηματική υποβάθμιση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας: η προστασία του περιβάλλοντος (ως κάτι αρτηριοσκληρωτικό, εμμονικό) απέναντι στην ανάπτυξη (ως ένα όχημα επιβίωσης). Πρόκειται για ένα ψευδο-δίπολο που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον την τελευταία δεκαετία για να αιτιολογήσει ρυθμίσεις οι οποίες ευνοούν συγκεκριμένες δραστηριότητες ή επιχειρηματικούς κλάδους. Θα μπορούσε υπό συνθήκες να είναι ανεκτό, αν οι ρυθμίσεις αυτές δεν λειτουργούσαν τελικά σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.
Eίσαι ήδη συνδρομητής; Συνδέσου εδώ
Η ανεξάρτητη ερευνητική δημοσιογραφία, χωρίς διαφημίσεις, απαιτεί χρόνο, χρήματα και κόπο.
Πιστεύουμε όμως οτι αυτός είναι ο μόνος δρόμος, και ελπίζουμε να μοιράζεσαι την οπτική μας.
Αν όλοι όσοι διάβαζαν τα άρθρα μας, μας στήριζαν το μέλλον μας θα ήταν ασφαλέστερο.
Μερικά από τα άρθρα μας για τα οποία είμαστε περήφανοι!
Γραφτείτε συνδρομητές και διαβάστε καθημερινά δύο νέα long reads που αξίζουν τον χρόνο σας. Μετράμε ήδη πάνω από 200 ιστορίες. Θα σας γίνει συνήθεια.
