Πρόσφυγες Ροχίνγκια φτάνουν στις εκβολές του ποταμού Ναφ στο Μπανγκλαντές, 30 Σεπτεμβρίου 2017. [FRED DUFOUR / AFP]
Μιανμάρ: Η αθόρυβη εθνοκάθαρση
Η δίωξη της μειονότητας των Ροχίνγκια στην πρώην Βιρμανία έχει τις ρίζες της στην ανεξαρτησία της χώρας από τη βρετανική κατοχή, τον βουδιστικό εξτρεμισμό αλλά και την ανάγκη για γη προκειμένου να υλοποιηθούν επενδύσεις από τις γειτονικές Κίνα και Ινδία.
Πρόσφυγες Ροχίνγκια φτάνουν στις εκβολές του ποταμού Ναφ στο Μπανγκλαντές, 30 Σεπτεμβρίου 2017. [FRED DUFOUR / AFP]
H περιφέρεια Ρακίν της Μιανμάρ απασχολεί τα διεθνή μέσα εδώ και αρκετό καιρό, όχι όμως όσο θα έπρεπε για το μέγεθος της ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνει. Τα μέσα εστίασαν αρχικά στο ρόλο της βραβευμένης με Νόμπελ Ειρήνης αρχηγού του κράτους Αούνγκ Σου Κι σε ένα βαθιά στρατιωτικό κράτος και την απειλή του βουδιστικού εξτρεμισμού-εθνικισμού. Παρότι αυτοί οι παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο, ενδεχομένως η αιτία για τον διωγμό των Ροχίνγκια να είναι η υφαρπαγή γης, στην οποία έχουν ανάμειξη οι χώρες γίγαντες της περιοχής.
Με δυο λόγια
Η κρίση των Ροχίνγκια στη Μιανμάρ είναι απότοκος αφενός της πολύχρονης στρατιωτικής δικτατορίας και αφετέρου του Βουδιστικού εξτρεμισμού που είναι σε διαρκή άνοδο. Το σύμβολο της δημοκρατίας της περιοχής, η πρόεδρος Αούνγκ Σου Κι, κατηγορείται από τα διεθνή μέσα για έλλειψη αποφασιστικότητας στο ζήτημα. Η αθέατη πλευρά της κρίσης είναι ότι κινεζικά και ινδικά συμφέροντα στην περιφέρεια Ρακίν σαφώς εξυπηρετούνται από την εκδίωξη των Ροχίνγκια. Παρότι αυτή την στιγμή η κρίση δεν έχει σχέση με την ισλαμιστική τρομοκρατία, κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει στο μέλλον, ιδιαίτερα αν η διεθνής κοινότητα αγνοήσει την τεράστια ανθρωπιστική κρίση στα προσφυγικά