Την δεκαετία του 1990, ο Κωστής Καρπόζηλος μεγαλώνει στα Γιάννενα. Είναι στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όταν θέμα όλης της πόλης είναι τα συλλαλητήρια για την Μακεδονία, στα οποία τα σχολεία όπως το δικό του και άλλα συμμετέχουν.
Μέσα σε μια τεταμένη ατμόσφαιρα που, όπως ο ίδιος θυμάται, ουσιαστικά αποκλείει την οποιαδήποτε εναντίωση απέναντι στην κυρίαρχη στάση, εκείνος αναπτύσσει μια ενστικτώδη άρνηση. Οι περιστάσεις γίνονται αφορμή για να γράψει και το πρώτο του κείμενο, μαθητής ακόμα, με το οποίο αντιτίθεται στα συλλαλητήρια. «Υπάρχει μια στιγμή από τότε που μου έχει καρφωθεί στο μυαλό», θυμάται, μιλώντας στο inside story. «Είναι καλοκαίρι, προεκλογική περίοδος των ευρωεκλογών του 1994, όταν στην Θεσσαλονίκη έχουν ομιλία οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, Θεωνάς και Εφραιμίδης. Οπότε, κάποιος ακροδεξιός τους επιτίθεται και τους μαχαιρώνει λόγω των απόψεών τους στο Μακεδονικό».
Περίπου την ίδια χρονική περίοδο, όντας κάποια χρόνια μεγαλύτερος, ο Δημήτρης Χριστόπουλος ολοκληρώνει τις σπουδές του και παρακολουθεί τη Γιουγκοσλαβία να διαλύεται. «Στο τελευταίο μάθημα που είχαμε στο πανεπιστήμιο, μαθαίναμε για μια βασική αρχή του δημοσίου δικαίου, η οποία αφορά το συλλογικό