Κουρδιστάν: Και τώρα τι;
Μετά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, ένα δημοψήφισμα που έγινε μάλλον για πολιτικούς παρά εθνικούς σκοπούς, η Βαγδάτη προχώρησε σε μια εντυπωσιακή επίδειξη κρατικής και εθνικής ισχύος, η οποία ευνούχισε ουσιαστικά τους Κούρδους της περιοχής καθιστώντας τους βαθιά εξαρτώμενους από την κεντρική ιρακινή κυβέρνηση. Ο ιρακινός στρατός και οι σιιτικές ομάδες κινούνται πλέον πολύ κοντά στα τουρκο-ιρακινά και συρο-ιρακινά σύνορα και η κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης έχει ουσιαστικά πάρει τον έλεγχο των συνόρων από τους Κούρδους, για πρώτη φορά μετά το 2003, ενώ έχει πια θωρακίσει τον έλεγχο της επί των πετρελαιοπηγών του Κιρκούκ, που ήταν μαζί με τα τελωνεία στα σύνορα βασική πηγή εσόδων για τους Κούρδους του Ερμπίλ.
Το ήδη συγκρουσιακό κλίμα ανάμεσα στις δύο κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις του ιρακινού Κουρδιστάν, το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (KDP) του Μασούντ Μπαρζάνι και το Κόμμα της Πατριωτικής Ένωσης (PUK) του πρόσφατα αποθανόντος Τζαλάλ Ταλαμπάνι, ήταν πρόσφορο έδαφος για την εντυπωσιακή επέλαση των ιρακινών και σιιτικών δυνάμεων η οποία έχει οξύνει ακόμα περισσότερο τις σχέσεις τους.
Η κουρδική ηγεσία του Ερμπίλ δείχνει να κατέθεσε τα όπλα