Eνδείξεις μελλοντικών ανατροπών υφέρπουν στην Ευρώπη. Αν αυτές θα αποβούν μοιραίες ή σωτήριες, η κρίση είναι υποκειμενική. Με την οικονομική δυσαναλογία βορρά-νότου να είναι πλέον περισσότερο από εμφανής και την εισροή προσφύγων και παράτυπων μεταναστών να έχει καταστεί για πολυάριθμους Ευρωπαίους πολίτες μείζων προβληματισμός, η ισορροπία εντός του Ευρωκοινοβουλίου ενδεχομένως να μεταβληθεί στις εκλογές του 2019 υπέρ των λαϊκιστών-ευρωσκεπτικιστών.
Στις ενδείξεις αυτές έρχεται να προστεθεί μία επιπλέον, η οποία οδηγεί επίσης σε απαισιόδοξες σκέψεις και δυσοίωνες προβλέψεις και δεν έχει αναφερθεί και αναλυθεί όσο θα έπρεπε: Το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου (Κοσόβου). Η πορεία του κρατιδίου, το οποίο κατοικείται κατά 90% από Αλβανούς και βρίσκεται ανάμεσα στην ΠΓΔΜ, στην Αλβανία, στο Μαυροβούνιο και στη Σερβία, είναι συνυφασμένη με αυτήν του Βελιγραδίου.
Μόνη οδός και για τις δύο χώρες, ώστε να ενταχθούν ομαλά το μεν Κόσοβο στη διεθνή κοινότητα, η δε Σερβία στην ΕΕ, είναι ο συμβιβασμός, η επίλυση των διαφορών τους και η τελική συμφωνία. Συμφωνία που δεν έρχεται δέκα χρόνια τώρα, από την ημέρα της μονομερούς ανακηρύξεως της ανεξαρτησίας του Κοσόβου στις 17 Φεβρουαρίου 2008. Μέχρι τότε