Κάνουμε αρκετά για να προλάβουμε τις δασικές πυρκαγιές;

Δειλά βήματα προς την αναβάθμιση της αντιπυρικής προετοιμασίας και πρόληψης πραγματοποιούνται το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα, μετά από πολλά χρόνια κατά τα οποία δρυμοί, περιαστικά άλση καθώς και οι επικίνδυνες ζώνες μίξης δασών-οικισμών είχαν ουσιαστικά εγκαταλειφθεί στην τύχη τους.

Οι 102 νεκροί στο Μάτι το 2018, αλλά και το 1,5 εκατομμύριο στρέμματα που μετατράπηκαν σε στάχτη το καλοκαίρι του 2021 σήμαναν «καμπανάκι» για τα όρια του μοντέλου διαχείρισης των πυρκαγιών που κυριάρχησε τις τελευταίες δεκαετίες, στο πλαίσιο του οποίου η έμφαση, σε επιχειρησιακό και χρηματοδοτικό επίπεδο, δινόταν στην καταστολή και όχι στην πρόληψη.

Όμως, παρά τα όποια βήματα προόδου, οι κινήσεις που γίνονται απέχουν πολύ από τη συγκρότηση ενός συνεκτικού πλαισίου, αλλά και ενός μακροπρόθεσμου σχεδιασμού για την αντιπυρική θωράκιση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος και την προστασία της ανθρώπινης ζωής.

Το πρώτο «καμπανάκι»: στον απόηχο της καταστροφής στο Μάτι

Τις ανεπάρκειες στον τομέα της αντιπυρικής προετοιμασίας είχε επισημάνει ήδη από τις αρχές του 2019 η έκθεση της «επιτροπής για τις προοπτικές διαχείρισης πυρκαγιών δασών και υπαίθρου στην Ελλάδα», που συστάθηκε μετά τη φονική