Ωμός ρεαλισμός και βαθιά τραγικότητα στη Γενούφα του Γιάνατσεκ

«Η Γενούφα θα ενωθεί με τον άνδρα που της χάραξε το πρόσωπο με μαχαίρι, λαβώνοντας για πάντα τη μοναδική ομορφιά της, ή με αυτόν που την εγκατέλειψε ενώ κυοφορούσε το παιδί του, αφήνοντάς την βορά στις κοινωνικές συμβάσεις που βλέπουν ως ανήθικη μία γυναίκα που μένει έγκυος εκτός γάμου;».

Το παραπάνω δίλημμα, που πλάθεται σταδιακά από την πρώτη σκηνή της Γενούφας, της τρίπρακτης όπερας του Λέος Γιάνατσεκ που θα ανέβει για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την Εθνική Λυρική Σκηνή (πρεμιέρα στις 14 Οκτωβρίου), δημιουργεί χωρίς περιστροφές το πλαίσιο μίας δραματικής ιστορίας, στην οποία, με αρχαία ελληνική προοικονομία, η κεντρική ηρωίδα λαμβάνει σταδιακά όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που θα την αναδείξουν σε μία τραγική φιγούρα, αφού η μοίρα της περισσότερο καθορίζεται παρά την καθορίζει.

Έντονα συναισθήματα χωρίς μελοδραματισμούς

Παρά την έντονη δραματικότητα του μεγάλου διλήμματος, ο Γιάνατσεκ ήταν αρκετά ιδιοφυής, ώστε να μην αφήσει την ιστορία του να γίνει ένα κρεσέντο πληθωρικού αλλά αχρείαστου συναισθήματος. Αντίθετα, κατάφερε να επικοινωνήσει τη βαθιά τραγικότητα της ανεπιφύλακτης αγάπης και του θανάτου –θέματα που πραγματεύεται η Γενούφα – παραμένοντας πιστός στον ωμό ρεαλισμό και