![Ο Χαρίλαος Τρικούπης στο βήμα του ελληνικού κοινοβουλίου. [Εθνικό Ιστορικό Μουσείο]](https://insidestory.gr/sites/default/files/styles/article-main/public/field/image/rfoto_7.jpg?itok=47C6w-1b)
Το 1831, αμέσως μετά την σύσταση του νεότερου ελληνικού κράτους, ο λόφος του Λυκαβηττού (ο Άγχεσμος της αρχαιότητας, κατά την επικρατέστερη εκδοχή) ήταν ουσιαστικά χέρσος, με χαμηλή βλάστηση σε ορισμένα μόνον σημεία του. Είναι χαρακτηριστικό πως το 1764, ο βρετανός αρχαιολόγος Ρίτσαρντ Τσάντλερ (Richard Chandler) έγραφε στις εντυπώσεις του από μια επίσκεψη στην Αθήνα πως ο λόφος «περίφημος άλλοτε για τις ελιές του, είναι αλλού ολόγυμνος και αλλού γεμάτος ασφάκες». Από τις πλαγιές του κατέβαινε ο χείμαρρος Βοϊδοπνίχτης, οποίος διακλαδιζόταν στις σημερινές οδούς Δημοκρίτου και Λυκαβηττού και κατόπιν χυνόταν σε ρεματιά που υπήρχε στο σημείο της σημερινής οδού Ακαδημίας.