Το 1831, αμέσως μετά την σύσταση του νεότερου ελληνικού κράτους, ο λόφος του Λυκαβηττού (ο Άγχεσμος της αρχαιότητας, κατά την επικρατέστερη εκδοχή) ήταν ουσιαστικά χέρσος, με χαμηλή βλάστηση σε ορισμένα μόνον σημεία του. Είναι χαρακτηριστικό πως το 1764, ο βρετανός αρχαιολόγος Ρίτσαρντ Τσάντλερ (Richard Chandler) έγραφε στις εντυπώσεις του από μια επίσκεψη στην Αθήνα πως ο λόφος «περίφημος άλλοτε για τις ελιές του, είναι αλλού ολόγυμνος και αλλού γεμάτος ασφάκες». Από τις πλαγιές του κατέβαινε ο χείμαρρος Βοϊδοπνίχτης, οποίος διακλαδιζόταν στις σημερινές οδούς Δημοκρίτου και Λυκαβηττού και κατόπιν χυνόταν σε ρεματιά που υπήρχε στο σημείο της σημερινής οδού Ακαδημίας.
Eίσαι ήδη συνδρομητής; Συνδέσου εδώ
Η ανεξάρτητη ερευνητική δημοσιογραφία, χωρίς διαφημίσεις, απαιτεί χρόνο, χρήματα και κόπο.
Πιστεύουμε όμως οτι αυτός είναι ο μόνος δρόμος, και ελπίζουμε να μοιράζεσαι την οπτική μας.
Αν όλοι όσοι διάβαζαν τα άρθρα μας, μας στήριζαν το μέλλον μας θα ήταν ασφαλέστερο.
Μερικά από τα άρθρα μας για τα οποία είμαστε περήφανοι!
Γραφτείτε συνδρομητές και διαβάστε καθημερινά ένα νέο long read που αξίζει τον χρόνο σας. Μετράμε ήδη πάνω από 3.000 ιστορίες. Θα σας γίνει συνήθεια.
