Μέχρι πριν λίγα χρόνια, το γκρίζο της Καλλιδρομίου και της Τοσίτσα έσπαγαν οι συνεχόμενες καταπράσινες δενδροστοιχίες. Σήμερα, οι δρόμοι που οδηγούν στο πίσω μέρος του Μουσείου και του Πολυτεχνείου, δύο από τα σημαντικότερα τοπόσημα της πόλης, είναι ακόμα πιο σκοτεινοί και μελαγχολικοί. Το ίδιο και οι μεγάλες λεωφόροι: η Βασιλίσσης Σοφίας είναι σχεδόν γυμνή, η Αλεξάνδρας και η Πειραιώς μοιάζουν ακόμα πιο αφιλόξενες. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί οι μουριές της Αθήνας –το δέντρο που συνδέθηκε όσο κανένα με την πόλη– έχουν πλέον χαθεί, παίρνοντας μαζί τους ένα σημαντικό μέρος του δυσεύρετου αστικού πρασίνου.
Έχουν περάσει ήδη πέντε χρόνια μετά την προσβολή του συγκεκριμένου είδους από το έντομο που τρώει το εσωτερικό του. Εξαιτίας του, έχουν απομείνει κυρίως ξεραμένα, πολλές φορές μισοκομμένα δέντρα, εκεί που βρίσκονταν οι φουντωτές μουριές που σκίαζαν με το πλούσιο φύλλωμά τους τους αθηναϊκούς δρόμους, έδιναν ανάσα στις φλεγόμενες, τους καλοκαιρινούς μήνες, λεωφόρους και ομόρφαιναν μεταξύ άλλων τα Εξάρχεια, τους Αμπελόκηπους, το Γουδί, το Παγκράτι, την Καλλιθέα, το Μοσχάτο και το Περιστέρι.
Δύο χρόνια μετά το πρώτο ρεπορτάζ του inside story, προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς αντιμετωπίζεται