Γιατί να μείνει ένας ειδικευόμενος γιατρός στην Ελλάδα;

Οι γιατροί αποτελούν τον πιο συχνά συσχετιζόμενο κλάδο με τις έννοιες «burnout» και «brain drain». Οι μικρότεροι από αυτούς, που σήμερα θα έπρεπε να εκπαιδεύονται στις ειδικότητές τους, σε μεγάλο βαθμό βάζουν πλάτη στο ΕΣΥ. «Ατμομηχανή και κινητήριο δύναμη των νοσοκομείων» τους χαρακτηρίζουν καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών, ονομάζοντάς τους επιπλέον «αφανείς ήρωες» της πανδημίας. Πλέον περισσότερο από ποτέ, οι συνθήκες της εκπαίδευσής τους μοιάζουν θέμα καθαρής τύχης και η εργασία τους παιχνίδι αντοχών.

Η πλειονότητα των νέων γιατρών που σηκώνει στις πλάτες της την καθημερινότητα του γερασμένου ΕΣΥ, δεδομένης της τρέχουσας πίεσης βρίσκεται αντιμέτωπη με τη χειρότερη εκδοχή χρόνιων παθογενειών: μη συστηματική εκπαίδευση κατά τα χρόνια απόκτησης της ιατρικής ειδικότητας, υπερεργασία, ανάληψη δυσανάλογων ευθυνών και εργασιακή εξάντληση. Κι όλα αυτά είναι ήδη χιλιοειπωμένα: δημόσιες παρεμβάσεις και αρθρογραφία χαρτογραφούν για δεκαετίες ένα πρόβλημα πάνω στο οποίο προστέθηκαν οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, η παραμέληση της δημόσιας υγείας και η πανδημία, ενώ ήδη από το 2014 σχετικές μελέτες ανάγουν τη συστηματικοποίηση της εκπαίδευσης και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας