Τα γένια σώζουν τον ανδρισμό
Στον δυτικό πολιτισμό, το ξύρισμα ήταν για πολλούς αιώνες χαρακτηριστικό του «καλού ανδρός», που ήταν προσανατολισμένος σε μία ανώτερη τάξη, θρησκευτική ή πολιτική. Όποιος αψηφούσε αυτόν τον κανόνα εξοστρακιζόταν. Αλλά υπήρξαν φορές που οι γενικοί κανόνες περί αρρενωπότητας αναθεωρούνταν και έσπαγε ο σύνδεσμος μεταξύ ξυρίσματος και ευπρέπειας.
Ο Μέγας Αλέξανδρος καθιέρωσε το ξύρισμα ως το ιδανικό στον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, όταν μιμήθηκε τις κλασικές απεικονίσεις των αέναα νεανικών θεών. Παρότι υπήρξε μία σύντομη αναβίωση των γενειάδων εμπνευσμένη από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες, το «αλεξανδρινό στυλ» διατηρήθηκε πολύ μετά την πτώση της αυτοκρατορίας. Τον Μεσαίωνα οι άνδρες της Εκκλησίας απέδωσαν τις ιδιότητες της αγιότητας και της καλοσύνης στο ξυρισμένο στην κορυφή κεφάλι και το καθαρό πρόσωπο· έφτασαν μάλιστα να εγγράψουν αυτές τις πρακτικές στο εκκλησιαστικό δίκαιο. Οι λαϊκοί ακολούθησαν το παράδειγμά τους, ξυρίζοντας τα γένια τους ώστε να είναι άξιοι μπροστά στον Θεό και τον άνθρωπο.
Οι άνδρες στην Αναγέννηση προτίμησαν την «τριχωτή» τους φύση από το «ιερό» ξύρισμα, αλλά αργότερα οι γενειάδες περιορίστηκαν ξανά, από νέους κώδικες ευγενείας που προέρχονταν από τις βασιλικές