Ο φυγάς από την Ανατολική Γερμανία με τη μητέρα που δούλευε στη Στάζι
«Γεννήθηκα* το 1943. Μετά τον πόλεμο η μητέρα χώρισε τον πατέρα μου. Στο Ντίσελντορφ ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας (KPD) και μετακομίσαμε αρχικά στο Ανατολικό Βερολίνο και στη συνέχεια στη Δρέσδη. Μέχρι το 1957 έμεινα εκεί – στη συνέχεια πήγα στο Ανατολικό Βερολίνο για να κάνω τη μαθητεία μου ως σιδεράς.
Στο Ντίσελντορφ μέναμε στο κέντρο. Το 1952 δεν είχε ξανακτισθεί και δεν διέφερε και πολύ από το Ανατολικό Βερολίνο. Εκεί μέναμε στην περιοχή Πρέντσλαουερ Μπεργκ, Zενχόιζερ Αλέε. Όταν βγαίναμε έξω για παιχνίδι μας απαγόρευε η μητέρα μας αυστηρά να τρέχουμε πέραν του ορίου ενός δρόμου. Γιατί; Γιατί εκεί άρχιζε το Δυτικό Βερολίνο. Μετά από δεκαετίες μου κατέστη σαφές ότι θα έπρεπε να ήταν η διάβαση των συνόρων Μπορνχόλμερ Στράσε.
Παρόλα αυτά δύο φορές είχα περάσει απέναντι. Μία φορά έφτασα μέχρι τον πρώτο σταθμό στον δυτικό τομέα (σ.σ.: μετά τον πόλεμο το Δυτικό Βερολίνο αποκαλείτο δυτικός τομέας). Πήρα από την γιαγιά μου 50 πφένιχ και για με αυτά αγόρασα πέντε Τσέστερφιλντ (σ.σ.: μάρκα τσιγάρων). Και μια φορά πήγα για λίγο περισσότερο στο Δυτικό Βερολίνο διότι αναζητούσα τη διεύθυνση του πατέρα μου στην εκεί όπερα. Ο πατέρας μου ήταν λυρικός τραγουδιστής. Κατά τα