[Γεωργία Παναγοπούλου/Eurokinissi]
Ώρα να μιλήσουμε για τη σεξουαλική παρενόχληση στο πανεπιστήμιο
Παλιές φοιτήτριες μιλούν για τη σεξουαλική παρενόχληση που δέχτηκαν πριν πολλά χρόνια, από τον ίδιο καθηγητή του ΑΠΘ. Γιατί όμως σιωπούσαν μέχρι σήμερα; Ο βασικός λόγος ήταν η έλλειψη ενός υποστηρικτικού και ασφαλούς περιβάλλοντος, που μόλις τώρα ξεκινά να δημιουργείται.
[Γεωργία Παναγοπούλου/Eurokinissi]
Γυρίστε μερικά χρόνια πριν. Σκεφτείτε τότε που ήσασταν εικοσάρηδες φοιτητές στο πανεπιστήμιο. Στους διαδρόμους μεταξύ των συμφοιτητών σας μπορεί κάποια στιγμή να ακούσατε κάποια φήμη για έναν καθηγητή «λίγο πέφτουλα», που του «αρέσουν τα κοριτσάκια» και μπορεί «πριν κάποια χρόνια να τα είχε με κάποια πρώην φοιτήτρια».
Με δυο λόγια
Μέχρι πρόσφατα, η διαδικασία που έπρεπε να ακολουθήσει ένα θύμα παρενόχλησης στο πανεπιστήμιο ήταν τυπική και απρόσωπη: ο πρόεδρος του τμήματος, στον οποίον όφειλε να απευθυνθεί, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα ήταν ένας άνθρωπος με τον οποίον θα αισθανόταν άνετα να συζητήσει κάτι τόσο προσωπικό, ούτε υπήρχε περίπτωση να είναι κατάλληλα εκπαιδευμένος για να βοηθήσει. Εδώ και δέκα χρόνια υπάρχει και για τέτοια θέματα ο Συνήγορος του Φοιτητή, ο οποίος όμως σε πολλές σχολές είναι ανενεργός και δεν αφορά συγκεκριμένα τις περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης. Οι Επιτροπές Ισότητας των Φύλων, που θεσμοθετήθηκαν πρόπερσι, είναι ένα βήμα μπροστά αλλά ακόμα δεν έχουν συσταθεί σε όλα τα πανεπιστήμια και δεν έχουν δείξει τις δυνατότητές τους. Σε συνδυασμό πάντως με ορισμένες φοιτητικές πρωτοβουλίες, σήμερα βρισκόμαστε σε πολύ καλύτερο σημείο από ό,τι ακόμα και