«Φεύγουμε κυνηγημένοι από την Τουρκία όπως οι μη-Μουσουλμάνοι πριν 100 χρόνια»

Ο Τζεγκίζ Ακτάρ μού ήταν γνωστός από τα χρόνια που ζούσα στην Τουρκία, μέσω της μαχητικής αρθρογραφίας και των βιβλίων του (εκείνο για το Οικουμενικό Πατριαρχείο το έχω χρησιμοποιήσει ως βιβλιογραφική αναφορά στα δικά μου). Υπήρξε από τους πρωτεργάτες της πρωτοβουλίας «Ζητώ συγγνώμη από τους Αρμενίους», η οποία στόχευε στην κάθαρση της τουρκικής κοινωνίας δια της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Τον παρακολουθούσα εξ αποστάσεως, ώσπου τον γνώρισα από κοντά στην Αθήνα, όταν αμφότεροι είχαμε πια εγκαταλείψει μία Κωνσταντινούπολη που «δεν μας σήκωνε» πλέον. Ο τούρκος πανεπιστημιακός αποτελεί επιφανές μέλος της ολιγάριθμης αλλά δραστήριας τουρκικής παροικίας των Αθηνών. Με υποδέχθηκε στο διαμέρισμά του, που βλέπει σε ένα από τα μεγάλα πάρκα της πόλης, με καλοκαβουρδισμένο «ελληνικό» καφέ (η διαφορά τουρκικού και ελληνικού δεν είναι παρά στην ένταση του καβουρδίσματος, συμφωνήσαμε) και μούρα, που είχε μαζέψει από το γειτονικό πάρκο. «Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι τα δένδρα είναι γεμάτα αλλά ο κόσμος δεν τα μαζεύει!» μου είπε. Και η συζήτηση γύρισε γρήγορα, αναπόφευκτα, «εκεί που πονά» – στην Τουρκία.

Image

Α.Μ.: Γιατί επιλέξατε την Ελλάδα για την μετοικεσία σας; Τι σας τράβηξε εδώ;