
Ο άγνωστoς αρχίζει τις ερωτήσεις. Υποθετικά πάντα. «Μόλις τελειώσετε, σας βγάζω τσακ μπαμ τα αποτελέσματα. Α, τα στέλνω και στους φίλους σας». «Στους φίλους μου;» «Ναι σε όλους, παλιούς και νέους. Και τους συναδέλφους σας, σε μια θεία σας στην Αυστραλία, σ’ έναν παλιό συμμαθητή σας, στον πρώην σας, σε έναν καθηγητή σας απ’ το Πανεπιστήμιο, τη γειτόνισσα από τον τρίτο…» «Μα τι λέτε; Γιατί όλοι αυτοί να μάθουν τα αποτελέσματα ενός γελοίου τεστ;» «Γιατί όχι; Μπορεί να θέλουν να το κάνουν κι εκείνοι» «Εντάξει, με πείσατε. Θα το κάνω».
Ο άγνωστoς βγάζει ένα σημειωματάριο. Υποθετικά πάντα. «Α, και κάτι ακόμη. Θα χρειαστώ κάποια στοιχεία σας. Όχι τίποτα σημαντικό. Ονοματεπώνυμό, τηλέφωνο, διεύθυνση κατοικίας, email, τα ονόματα και τις διευθύνσεις των συγγενών και των φίλων σας…». «Μα τι θα τα κάνετε όλα αυτά;» «Τίποτα, για το τυπικό». «Εντάξει τότε». «Α, και κάτι τελευταίο. Θα χρειαστώ και μερικές λίστες: τα αγαπημένα σας τραγούδια, ποιες σειρές βλέπετε, τα εστιατόρια που σας αρέσουν, από πού ψωνίζετε…». «Αλίμονο, τώρα που γνωριστήκαμε». «Καλέ ναι, μια που γνωριστήκαμε, θα ήθελα να ρίξω και μια ματιά στις φωτογραφίες σας». «Μια ματιά;» «Όχι ότι με ενδιαφέρουν. Για καλό και για κακό πάντως θα κρατήσω αντίγραφα. Αλλά υπόσχομαι να μείνουν μεταξύ μας». «Μα στο άλμπουμ έχω φωτογραφίες μου με μαγιό, φωτογραφίες από το γάμο μου, του συζύγου, των παιδιών μου». «Καλά τώρα, δεν με εμπιστεύεστε;» «Συγγνώμη, δεν ξέρω τι με έπιασε». «Αν έχετε και βίντεο, ευπρόσδεκτα». «Πώς δεν το σκέφτηκα; Ορίστε».
«Ευχαριστώ. Λοιπόν, στην προηγούμενη ζωή σας ήσασταν πρόβατο».
Υποθετικά πάντα.
Υποθετικά. Γιατί μόνο σε υποθετικό σενάριο θα δίναμε σε έναν άγνωστο όλα αυτά τα στοιχεία και προσωπικά δεδομένα για να μας πει τι ήμασταν στην προηγούμενη ζωή μας. Ή πώς θα μοιάζαμε αν ήμασταν εκατομμυριούχος. Ή ποιες λέξεις χρησιμοποιούμε πιο συχνά. Ή ποιο μαγιό μας πάει. Ή ποιος πολύτιμος λίθος είμαστε. Ή μήπως όχι μόνο σε υποθετικό σενάριο;