Την Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 1973, σε ένα μικρό χωριό στις πλαγιές του Παγγαίου όρους, τους Αντιφιλίππους, λαμβάνει χώρα μια κινητοποίηση που μπορεί σήμερα να διεξαγόταν χωρίς κανένα πρόβλημα, αλλά την εποχή της Χούντας φάνταζε –και όχι άδικα– παράτολμη.
Πιο συγκεκριμένα, αγρότες που διέμεναν στην ευρύτερη περιοχή εξέφρασαν δημόσια, και μάλιστα μπροστά σε στρατιώτες που, σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες, διατάχθηκαν να βάλουν ξιφολόγχες στα όπλα τους, τη διαμαρτυρία τους απέναντι στα σχέδια που προωθούσε η Χούντα για την κατασκευή θερμοηλεκτρικού εργοστασίου στους Αντιφιλίππους.
Τα σχέδια αυτά δεν ήταν καινούρια· τουναντίον, η Χούντα είχε ξεκινήσει τις διερευνητικές επαφές από το 1969. Ούτε αποτελούσαν απλά «σχέδια επί χάρτου». Αντιθέτως, λίγους μήνες νωρίτερα είχαν υπογραφεί και οι συμβάσεις για την κατασκευή του εργοστασίου.
Το πιο ενδιαφέρον όμως στην όλη υπόθεση είναι πως το εργοστάσιο επρόκειτο να κατασκευάσει μια κοινοπραξία από… τη Σοβιετική Ένωση. Κάτι που μοιάζει με φάρσα, αν λάβουμε υπόψη πως η Χούντα είχε προχωρήσει στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου με σκοπό «να αποφευχθεί αναρχία την οποία σχεδίαζαν κεντροαριστερές δυνάμεις» – ουσιαστικά για την εξουδετέρωση της κομμουνιστικής