Ο χρυσός καρπός της Μεσογείου
Η ελιά συνοδεύει τους λαούς της Μεσογείου από τη γέννηση μέχρι τον θάνατό τους κι ακόμα πιο μετά. Θα μπορούσαμε άραγε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς το «αήττητο» δέντρο της Αθηνάς;
Χρόνος ανάγνωσης:
11
Μετά τον τερματισμό, ο αθλητής του Κλασικού Μαραθωνίου ξεκουράζεται στον τοίχο του Παναθηναϊκού Σταδίου. [Theophile Bloudanis/AFP]
Τετάρτη 02 Σεπτεμβρίου 2020
«Η Μεσόγειος αρχίζει από εκεί που φυτρώνουν οι πρώτες ελιές στον Βορρά και τελειώνει εκεί, που αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα δάση με φοίνικες στην Αφρικανική ήπειρο». Είναι ο σπουδαίος Γάλλος ιστορικός Φερνάν Μπροντέλ, που διατυπώνει στο εμβληματικό έργο του «Μεσόγειος» αυτή τη θέση, η οποία θα διακατέχει έκτοτε κάθε προσπάθεια διαφορετικής προσέγγισης της ιστορίας της Μεσογείου και των λαών της. Και παρ’ ότι αποδέχεται ο ίδιος την πολυμορφία και τη «μεγαλειώδη και πολυτάραχη ζωή της», βλέπει την ελιά και το λάδι να αποτελούν σε βάθος χιλιετιών τον συνεκτικό κρίκο για τους ανθρώπους που ζουν γύρω από αυτήν την κλειστή, γόνιμη σε πολιτισμούς θάλασσα. Πράγματι, η μακραίωνη παρουσία της ελιάς έχει σημαδέψει το τοπίο αλλά και την καθημερινή πνευματική, θρησκευτική και κοινωνική ζωή των ανθρώπων της από τον Στράβωνα αποκαλούμενης «εντός και καθ’ ημάς θάλασσας».
