Η Αφροδίτη Ουρανία ήταν προστάτιδα του γάμου. Η Γη Κουροτρόφος είχε τη φροντίδα της Φύσης. Ο Δίας Αστραπαίος άστραφτε και βρόνταγε, όπως λέει και το όνομά του. Ο Πάνας είχε κατατροπώσει τους Πέρσες. Κι η Άγλαυρος αυτοκτόνησε για να σωθεί η Αθήνα.
Είναι μερικές μόνον από τις θεότητες, τις νύμφες, τους ήρωες που λατρεύθηκαν επί αιώνες σε σπήλαια και πλατώματα διαμορφωμένα στις πλαγιές της Ακρόπολης, κάτω από τα επίσημα ιερά της αρχαίας Αθήνας, που βρίσκονταν στην κορυφή του ιερού βράχου με τον περίλαμπρο ναό της πολιούχου θεάς. Και δίπλα ασφαλώς στα άλλα μεγάλα ιερά της πόλης: του Διονύσου Ελευθερέως, όπου τελούνταν μία από τις σημαντικότερες εορτές της Αθήνας, τα Διονύσια, και όπου ιδρύθηκε το πρώτο θέατρο του δυτικού κόσμου, και βέβαια το Ασκληπιείο, θεραπευτήριο αφιερωμένο στον θεό της Ιατρικής Ασκληπιό. Πρόκειται για λατρείες που αργότερα, στο γύρισμα της ιστορίας και στη μετάβαση από τον πολυθεϊσμό στον χριστιανισμό, θα συναντούσαν τους αγίους της νέας θρησκείας: Την Παναγία Σπηλιώτισσα, την Παναγία Χρυσοκαστριώτισσα, τον Άγιο Αθανάσιο, τους Αγίους Αποστόλους. Και ψηλά, μέσα στον Παρθενώνα, την Παναγία την Αθηνιώτισσα.
Σε όλες τις πλαγιές του βραχώδους λόφου και σε συνύπαρξη