«Δεν θέλω να γίνω μητέρα»

«Κανείς δεν θα ρωτήσει ποτέ μια γυναίκα γιατί θέλει να κάνει παιδί», παρατηρεί η Στέλλα στην αρχή της συζήτησής μας. «Θεωρείται απολύτως αυτονόητο». Βλέποντας μια γυναίκα χωρίς παιδιά, δύσκολα θα σκεφτεί κάποιος πως ήταν απόφασή της να μη γίνει μητέρα. «Στην Ελλάδα είναι ακόμη διαδεδομένη η αντίληψη ότι η μητρότητα είναι ο προορισμός της γυναίκας. Ναι, υπάρχουν χίλια στερεότυπα και χίλιες λέξεις που περιγράφουν τις γυναίκες που δεν έχουν παιδιά. Οι οποίες είναι πολύ υποτιμητικές και πάντα υπονοούν ότι μια γυναίκα δεν ξέρει τι της γίνεται. Ότι αυτό δεν είναι ποτέ επιλογή, ότι κάτι έχει πάει λάθος με εκείνη. Κάτι πάει στραβά. Συχνότατα υπάρχει επίσης μια καχυποψία απέναντι σε μια γυναίκα που δηλώνει ότι είναι ικανοποιημένη με την επιλογή της. Είσαι καλά ή το παίζεις ότι είσαι καλά;», λέει η 50χρονη ψυχοθεραπεύτρια, μιλώντας εκ πείρας. Κι έχει δίκιο, αν και σε ένα σημείο κάνει λάθος. Δεν είναι μόνο η κοινωνία της Ελλάδας που αντιμετωπίζει με δυσπιστία, ή ακόμη και οίκτο, γυναίκες σαν αυτήν, που έκαναν την επιλογή να μην βιώσουν τη μητρότητα.

«Σχεδόν από την ώρα που γεννιόμαστε, μας μαθαίνουν ότι το να γίνει κανείς γονιός είναι ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς της ενηλικίωσης