Σκούπα, μάσκα κι εμπλοκή: ζώντας με τον κορονοϊό στα ελληνικά στρατόπεδα
Είναι πολύ νωρίς το πρωί. Τόσο, που το ελάχιστο πρωινό φως χάνεται πριν καλά-καλά περάσει μέσα από το παράθυρο. Ένας διαπεραστικός, οξύς ήχος ξυπνάει τον Κ. Ανοίγει τα μάτια του και προσπαθεί να ξεμουδιάσει, ξαπλωμένος ακόμα. Σήμερα συμπληρώνει σαράντα μέρες εγκλεισμού από τότε που τέθηκαν τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας. Λίγες μέρες ακόμα και λογικά θα μπορεί να βγει με μεγαλύτερη ελευθερία. Ετοιμάζεται να σηκωθεί. Θα στρώσει το κρεβάτι, θα κατευθυνθεί προς την τουαλέτα κι έπειτα θα φάει πρωινό.
Αυτές τις μέρες που υπάρχει ανάγκη για ξεκάθαρη ενημέρωση κι ανάλυση, το inside story προσφέρει όλα τα άρθρα γύρω από τον Covid-19 ελεύθερα σε όλους τους αναγνώστες. #ΜένουμεΑσφαλείς: Ανακαλύψτε πάνω από 2.500 ρεπορτάζ και ιστορίες του inside story. Γραφτείτε για έναν μήνα δωρεάν EΔΩ |
Μέχρι στιγμής η πρωινή ρουτίνα του Κ. δεν φαίνεται και πολύ διαφορετική από αυτή που ζήσαμε —και ζούμε— οι περισσότεροι μέσα στην καραντίνα. Κι όμως. Γύρω από το κρεβάτι του υπάρχουν δεκάδες ακόμα νέοι άντρες, που ετοιμάζονται κι αυτοί να σηκωθούν.
Ο Κ. είναι ένας από τους χιλιάδες οπλίτες που αυτήν την περίοδο κάνουν τη θητεία τους στον Ελληνικό Στρατό. Μία θητεία που, πέρα από τις αναμνήσεις του