Γιατί απουσιάζουν οι γυναίκες από τις ηγετικές θέσεις στον ελληνικό αθλητισμό;

Mια γυναίκα αθλήτρια στην Ελλάδα έχει ακόμα πολλά στερεότυπα κι ένα σύστημα συντηρητικών αξιών να ξεπεράσει, ώστε να έχει τη δυνατότητα να προσελκύσει τις ίδιες χορηγίες με έναν άνδρα, να λάβει την ίδια δημοσιογραφική κάλυψη και τον ίδιο μισθό. Αλλά και εκτός γηπέδου, στις αθλητικές ομοσπονδίες και τον πάγκο του προπονητή, σπάνια βρίσκει κανείς γυναίκες.

Πρόκειται για μια διαδικασία που έχει τις ρίζες της σε αντιλήψεις που διαχωρίζουν τα «γυναικεία» από τα «ανδρικά» σπορ, όπως αντίστοιχα διαχωρίζουν τα «κοριτσίστικα» από τα «αγορίστικα» παιχνίδια. Το πρόβλημα είναι υπαρκτό φυσικά και στην υπόλοιπη Γηραιά Ήπειρο, με εξαίρεση τις βόρειες χώρες (Σουηδία, Νορβηγία, Δανία), οι οποίες ανεβάζουν τον μέσο όρο. Από το 1896 έως το 1981 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή δεν είχε ούτε μία γυναίκα ως μέλος. Η κατάσταση είχε βελτιωθεί κάπως το 2019, με την ΔΟΕ να περιλαμβάνει 33 γυναίκες στο σύνολο των 144 μελών.

Οι αθλήτριες μιλούν στο inside story

Σε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε την κατάσταση, απευθυνθήκαμε στις ίδιες τις γυναίκες που βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο.

Η «ασημένια» Ολυμπιονίκης του 2004 και προπονήτρια του Νηρέα Χαλανδρίου, Ευτυχία Καραγιάννη, περιέγραψε στο inside story τις