«Λυσικράτης Λυσιθείδου Κικυνεύς εχορήγει/Ακαμαντίς παίδων ενίκα θέων ηύλει/Λυσιάδας Αθηναίος εδίδασκε Ευαίνετος ήρχε».
Λίγες λέξεις σε τρεις μόνον αράδες, αλλά η πληροφορία σαφής: Ο Λυσικράτης ήταν ο χορηγός, οι ηθοποιοί που νίκησαν στον θεατρικό αγώνα προέρχονταν από την Ακαμαντίδα φυλή, ο Λυσιάδας ήταν ο ποιητής που δίδαξε και τέλος όλα αυτά συνέβησαν, όταν επώνυμος άρχοντας της Αθήνας ήταν ο Ευαίνετος.
Η επιγραφή, χαραγμένη στο γνωστό μνημείο που ανήγειρε ο προαναφερόμενος Aθηναίος πολίτης Λυσικράτης, νικητής το 335-334 π.Χ. σε αγώνα διθυράμβων στο θέατρο του Διονύσου, διαιωνίζει την προσφορά του ως χορηγού και το όνομά του στον χρόνο. Στην οδό Τριπόδων το μνημείο του ήταν ένα μόνον από όσα είχαν ανεγερθεί για να δεχθούν τους χάλκινους (ενίοτε και επίχρυσους ή επάργυρους) τρίποδες, που ήταν τα έπαθλα των χορηγών, νικητών στους θεατρικούς και μουσικούς αγώνες. Γιατί έτσι τιμούσε η πόλη τους χορηγούς της. Όσο κι αν η χορηγία στην εποχή της αθηναϊκής δημοκρατίας ήταν υποχρεωτική –αν και μόνον για τους εύπορους πολίτες– δεν έπαυε να έχει τον χαρακτήρα της «λειτουργίας», δηλαδή της προσφοράς και εξυπηρέτησης του γενικού συμφέροντος. Ήταν μία δημόσια υποχρέωση για την οποίαν οι