Όταν ξεκίνησε η σταδιακή δημοσίευση των αποτελεσμάτων των δημοτικών εκλογών το βράδυ της 31ης Μαρτίου, πολλοί σάστισαν με την εικόνα που διαγραφόταν στην Κωνσταντινούπολη. Ένας μέχρι πρότινος άσημος υποψήφιος της αντιπολίτευσης, ο Εκρέμ Ιμάμογλου, έμοιαζε να είχε κατορθώσει το ακατόρθωτο, νικώντας τον υποψήφιο του κυβερνώντος κόμματος και πρώην πρωθυπουργό Μπιναλί Γιλντιρίμ. Παράλληλα, το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) απέτυχε και στις μητροπολιτικές δημαρχίες της Άγκυρας, των Αδάνων και φυσικά της Σμύρνης (στην οποία δεν έχει κατορθώσει ποτέ να εκλέξει δήμαρχο).
Την δυσπιστία διαδέχθηκε, για μεγάλο ποσοστό των κατοίκων της Πόλης, ο ενθουσιασμός. Η Μητροπολιτική Δημαρχία της Κωνσταντινούπολης υπήρξε ακριβώς ο χώρος όπου ένας περιθωριακός τότε ισλαμιστής πολιτικός, ο Ταγίπ Έρντογαν, ξεκινούσε το 1994 την θεαματική πολιτική του άνοδο. Την χρονιά εκείνη εξελέγη δήμαρχος της μεγαλύτερης πόλης της χώρας, υποψήφιος του ισλαμιστικού Κόμματος της Ευημερίας (Refah Partisi), προδρόμου του σημερινού ΑΚΡ. Από το 1994 ως σήμερα, η Μητροπολιτική Δημαρχία παρέμεινε στα χέρια του «πολιτικού ισλάμ».
Η απώλεια του μεγαλύτερου δήμου της χώρας, στους διαδρόμους του οποίου γεννήθηκε το