Ζώντας με long COVID ακόμη και τέσσερα χρόνια μετά τη νόσηση

Για τους περισσότερους από εμάς, η πανδημία της COVID-19 είναι μια μακρινή ανάμνηση. Η πολυπόθητη κανονικότητα που τόσο λαχταρούσαμε το 2020, έχει επιστρέψει· δεν φοράμε μάσκες στους εσωτερικούς χώρους, δεν απομονωνόμαστε σε καραντίνα, δουλεύουμε από τα γραφεία μας, ταξιδεύουμε κ.ο.κ. Ο κορονοϊός είναι ένα κακό όνειρο που έχουμε πια ξεχάσει.

Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι για όλους.

Για κάποιους, ο κορονοϊός έφερε τα πάνω κάτω στην ζωή τους, ταλαιπωρώντας τους ακόμα και σήμερα –τρία ή και τέσσερα χρόνια μετά– με συμπτώματα που επιμένουν. Ο καθένας μπορεί να βρεθεί στην θέση τους σε μια στιγμή, μιας και ακόμα είναι πολλά αυτά που δεν γνωρίζουμε για το σύνδρομο του long COVID και ο ιός είναι ακόμα εδώ.

«Αυτή η φωνή δεν είναι δική μου»

Με την Ιουλία Παπαϊωάννου δώσαμε τηλεφωνικό ραντεβού. Βρίσκεται στη Γαλλία, όπου περνάει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου. Ίσα που ακούω την βραχνή φωνή της όταν σηκώνει το τηλέφωνο: «Δεν είμαι καπνίστρια, δεν ήμουν ποτέ και δεν είχα κάποιο υποκείμενο νόσημα», μου εξηγεί. «Αυτή η δυσφωνία, η σπασμωδική φωνή, προέκυψε μετά τον COVID. Αυτή η φωνή δεν είναι δική μου. Προσπαθώ να το αντιμετωπίζω με ενέσεις μπότοξ στις φωνητικές χορδές κάθε τρεις-τέσσερις μήνες»