Τέσσερις φόνοι, δύο ταινίες και ένα διατηρητέο ιστορικό κτήριο της Αθήνας
Η πλατεία Βάθης ή Βάθη, στο κέντρο της Αθήνας, πήρε το όνομά της από ένα κοίλωμα του εδάφους (στη σημερινή οδό Μάρνη), όπου λίμναζαν τα νερά του χειμάρρου Κυκλοβόρου. Κατά μία άλλη (ανεξακρίβωτη) εκδοχή, ονομάστηκε έτσι από την παλιά αθηναϊκή οικογένεια Βάθη(υ) που είχε κτήματα στην περιοχή. Μέχρι τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο διατηρούσε κατ’ εξοχήν αστικό χαρακτήρα με παριζιάνικες αναφορές, όπως μαρτυρούν πολλά σωζόμενα σήμερα κτήρια (κάποια από αυτά, παλιά ξενοδοχεία πολυτελείας), κυρίως από την εποχή του μεσοπολέμου. Μεταπολεμικά άρχισε η σταδιακή υποβάθμισή της, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Στην «επικράτεια» της πλατείας Βάθης βρίσκεται η οδός Σωνιέρου, ένας σχετικά βραχύς δρόμος που αρχίζει από την οδό Λιοσίων και σταματά στην οδό Φαβιέρου. Πήρε το όνομά της από τον γαλλικής καταγωγής κερκυραίο αγωνιστή του 1821, Σπυρίδωνα Σωνιέρο ή Saunier (1798-1863), που στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης έδρασε κυρίως στην Πελοπόννησο, τη Χίο και τη Ναύπακτο.
Στον αριθμό 15 του δρόμου στέκει ένα νεοκλασικό κτήριο των αρχών του 20ου αιώνα, θαυμάσιο δείγμα του παλιότερου αρχοντικού χαρακτήρα της περιοχής, που αποτελείται από ημιυπόγειο, ισόγειο και έναν όροφο, με ξεχωριστή είσοδο το καθένα