«Οι πρώτες μέρες στο γυμνάσιο της γειτονιάς μου συνέπεσαν με την ψήφιση του νόμου για την απαγόρευση του χιτζάμπ στα σχολεία. Ο δάσκαλος με ανάγκασε να βγάλω το μαντήλι μπροστά σε όλους τους συμμαθητές μου. Ένιωσα πραγματικά εξευτελισμένη. Σήμερα η καρδιά μου ράγισε ξανά. Έβλεπα τη φωτογραφία αυτής της γυναίκας με τους πάνοπλους αστυνομικούς να την υποχρεώνουν να βγάλει τα ρούχα της και αναρωτιόμουν, πότε θα τελειώσει όλο αυτό;».
Μια πρόκληση για τη γαλλική laïcité
Η Χαζέρ είναι μια από τις πολλές μουσουλμάνες Γαλλίδες που μίλησαν στους New York Times για το πώς είναι να γίνεσαι «ξένη» στη χώρα που γεννήθηκες και μεγάλωσες, να εκτίθεται η καθημερινότητά σου στο ενδεχόμενο πολλαπλών ταπεινώσεων και εξοβελισμών και να εξαρτάται η δυνατότητα της ισότιμης ύπαρξής σου από την αποδοχή ενός ομοιόμορφου και βαθιά δυτικού dress code. Σίγουρα η ισλαμική μαντήλα δεν είναι μια ανώδυνη ενδυματολογική προσέγγιση. Κανένα άλλο κομμάτι ύφασμα δεν κουβαλάει τόση φόρτιση και έναν κορεσμό νοημάτων. Περισσότερο όμως από τις θεολογικές και πολιτισμικές συνδηλώσεις, το μουσουλμανικό πέπλο ξαναγίνεται στις μέρες μας αυτό που ήταν τον 19ο αιώνα, ένα σύμβολο που εμφυλοποιεί την αποικιοκρατική σχέση, η