Jasper de Beijer, The Riveted Kingdom, 2007.
Πώς τα τζάκια έγιναν υπολογίσιμη πηγή ατμοσφαιρικής ρύπανσης
Τα αιωρούμενα σωματίδια που εκπέμπει ένα τζάκι σε μία μέρα ισοδυναμούν με αυτά χιλίων καινούργιων αυτοκινήτων. Τα πιο μικρά εναποτίθενται στις κυψελίδες των πνευμόνων, απειλώντας σοβαρά την υγεία. Η έκθεσή μας στα μικροσωματίδια εξαρτάται από την πόλη στην οποία μένουμε, το πόσο κοντά βρισκόμαστε σε έναν δρόμο, και κυρίως το πόσοι συμπολίτες μας ανάβουν τζάκι τον χειμώνα.
Jasper de Beijer, The Riveted Kingdom, 2007.
Ο αέρας της Αθήνας είναι καθαρός και εξ αυτού οι κάτοικοι έχουν περισσότερο οξεία αντίληψη και ταχύτερα αντανακλαστικά απ' ό,τι στην υπόλοιπη Ελλάδα. Της Θήβας απ΄ την άλλη μεριά, είναι πυκνός και ομιχλώδης και οι κάτοικοί της πληκτικοί και αργοί.
Κικέρων
Με δυο λόγια
Τα αιωρούμενα σωματίδια δεν είναι νέα πηγή ρύπανσης της ατμόσφαιρας. Βρέθηκαν όμως τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο της έρευνας, αφενός επειδή μειώθηκαν οι άλλες μορφές ρύπανσης, αυτές που προέρχονται από τα ορυκτά καύσιμα (με τους καλύτερους κινητήρες στα αυτοκίνητα, τα καλύτερα φίλτρα, το μετρό κ.ά) και αφετέρου γιατί η οικονομική κρίση «έσβησε» τα καλοριφέρ στις πολυκατοικίες και «άναψε» την κυριότερη πηγή τους: τα τζάκια. Την προσοχή τράβηξαν και οι έρευνες που έδειξαν την αρνητική επίδρασή τους στην υγεία: μάλιστα, εκτός από την μάλλον αναμενόμενη συμβολή στα καρδιαγγειακά και αναπνευστικά προβλήματα, έχουν και μερικές απροσδόκητες συνέπειες, όπως ότι αυξάνουν τις πιθανότητες για άνοια. Υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούμε να αλλάξουμε για να τα αποφύγουμε, και άλλα που είναι –πιο συχνά– εκτός ελέγχου μας, όπως το μέρος όπου ζούμε ή εργαζόμαστε. Σημασία έχει το σημείο όπου κάνουμε τη βόλτα μας, η ώρα της