Η τρύπα στο δίχτυ προστασίας των εργαζομένων στον τουρισμό
Η Σοφία Σαριδάκη είναι 46 ετών και δουλεύει τα τελευταία 10 χρόνια ως ξενοδοχοϋπάλληλος κατα την καλοκαιρινή σεζόν. Έχει περάσει από διάφορα πόστα στα εστιατόρια και τους μπουφέδες των ξενοδοχείων και έχει εργαστεί ως καμαριέρα.
Ενώ μέχρι το 2019 η κ. Σαριδάκη έκανε απευθείας συμβάσεις με τα ξενοδοχεία που την απασχολούσαν, πέρυσι προσελήφθη για πρώτη φορά από μια Εταιρεία Προσωρινής Απασχόλησης (ΕΠΑ), η οποία την «δάνεισε» σε μία ξενοδοχειακή μονάδα στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου και δούλεψε από τον Απρίλιο εώς τον Νοέμβριο. «Όταν ξανακατέβηκα στην Κρήτη έστειλα το βιογραφικό μου σε ένα σάιτ και από εκεί η εταιρεία βρήκε τα στοιχεία μου. Επικοινώνησε μαζί μου και είχαμε μια συνάντηση, στην οποίαν έγινε η συμφωνία όσον αφορά το χρηματικό κομμάτι της δουλειάς. Στη συνέχεια, με έφεραν σε επαφή με το ξενοδοχείο, μίλησα με την υποδιευθύντρια και συμφωνήσαμε ότι θα εργαστώ εκεί, σαν προϊσταμένη ορόφων (house keeping manager), για σεζόν [...] Με το ξενοδοχείο συζητήσαμε θέματα που αφορούσαν το ωράριο και τις αρμοδιότητες της θέσης. Όταν η πρόσληψη γίνεται από τις εταιρείες αυτές, το ξενοδοχείο δεν έχει να κάνει καθόλου με τις συμβάσεις και το χρηματικό κομμάτι».