«Συνήθισα όλη μου τη ζωή στην αντίληψη ότι κάθε κατάσταση στην οποία εμπλέκονται τα ανθρώπινα όντα μπορεί να ανατραπεί ξαφνικά. Κάθε τι που κάποιος με διαβεβαιώνει ότι είναι αληθινό, μπορεί και να μην είναι τελικά. Κάθε στυλοβάτης πίστης στον οποίο στηρίζεται ο κόσμος μπορεί να γκρεμιστεί ανά πάσα στιγμή. Τα περισσότερα πράγματα δεν μένουν ίδια για πολύ καιρό. Αυτή η συνειδητοποίηση ωστόσο, δεν με έκανε κυνικό. Κυνικός σημαίνει να πιστεύεις ότι το καλό δεν είναι πιθανό, κι εγώ ξέρω ότι είναι. Απλά δεν παίρνω τίποτε ως δεδομένο και προσπαθώ να είμαι έτοιμος για την αλλαγή που θα έρθει σύντομα...». Αυτές είναι κάποιες από τις σκέψεις του κεντρικού αφηγητή στο πιο πρόσφατο μυθιστόρημα του Ρίτσαρντ Φορντ, Canada (2012).
Παρόλο που είναι επικίνδυνο και συχνά άστοχο να συγχέεται η φωνή του αφηγητή με αυτή του ίδιου του συγγραφέα, μπορεί να πει κανείς ίσως ότι εν προκειμένω ταυτίζονται, εν μέρει τουλάχιστον, κρίνοντας από το γεγονός ότι ο 72χρονος Αμερικανός συγγραφέας αποφεύγει χαρακτηριστικά σ’ όλο το έργο του τόσο τον κυνισμό όσο και τη μοιρολατρία, και κατορθώνει να το κάνει ακόμα κι αν γράφει εκτός μυθοπλασίας για την περίπτωση του Ντόναλντ Τραμπ, όπως έκανε πριν μερικές μέρες στο Ti