Τα καμπανάκια για την Καϊλή

«Τον αριβισμό της τον ξέραμε, αλλά αυτό δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε», απάντησε πρώην στέλεχος της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, όταν ρωτήθηκε για τη σύλληψη Καϊλή. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Προφανώς, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια ποιος πολιτικός θα διαφθαρεί στο μέλλον. Και αν εξαιρέσουμε κάποιους εκπροσώπους που θυμίζουν νονούς ή μαφιόζους (συνήθως της ακροδεξιάς), για τους οποίους δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα εφαρμόσουν μεθόδους της νύχτας, για τους υπόλοιπους, ακόμα και στα μετριοπαθή κόμματα, πρέπει να είμαστε πάντοτε επιφυλακτικοί.

Η διαφθορά δεν έχει πολιτικό πρόσημο. Έχει όμως ποιοτικό.

Ένας ανέντιμος, ανήθικος, οπορτουνιστής πολιτικός, ακόμα κι αν δεν καταφέρει να διαφθαρεί, θα κάνει ζημιά στη δημοκρατία. Η οποία δημοκρατία, όταν εκπίπτει, επιτρέπει σε όλους τους εχθρούς της να τη διαβάλουν. Στρέφει τα εκλογικά σώματα στα άκρα, σε λαϊκιστές και δημαγωγούς πολιτικούς, που την πηγαίνουν ακόμα πιο κάτω.

Ένας πολιτικός χωρίς προσόντα, που υποκρίνεται ότι ενδιαφέρεται ή κοπιάζει για το καλό του κοινωνικού συνόλου, αλλά στην ουσία το κάνει μόνο για την τσέπη του, την προβολή του και το κοινωνικό του status, διαβρώνει επίσης πολύ σοβαρά το πολίτευμά μας.

Γι' αυτό και προκαλεί πάντοτε έκπληξη, όσο κι αν το ξέρουμε, η άγνοια και η αδιαφορία μεγάλης μερίδας του εκλογικού σώματος, για το ποιους εκπροσώπους θα εκλέξει, ακόμα κι όταν κάποια πράγματα είναι οφθαλμοφανή. Υπάρχει μια μεγάλη μάζα ψηφοφόρων, που είτε για λόγους κομματικού φανατισμού είτε ελαφρότητας, είναι διατεθειμένη να υποστηρίξει εμφανώς ακατάλληλους πολιτικούς. Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, προφανώς.