Σπορ και γυμναστική στη φυλακή

«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τα έχουν φυλακή αυτά τα παιδιά, αφού όλη μέρα ασχολούνται με τα σπορ», μου είπε αστειευόμενος ένας εξηντάρης κύριος με κυπριακή προφορά, καθώς παρακολουθούσαμε τους κρατούμενους στον προαύλιο χώρο των φυλακών Δομοκού. Η εμφάνισή του μου θύμισε τον Γιώργο Παπανδρέου. Η παρουσία του στη φυλακή ήταν μια σύντομη παρένθεση στη ζωή του, καθώς χρώσταγε στην κοινωνία κάποιους μήνες εγκλεισμού για παλαιότερα παραστρατήματα, ενώ τώρα εργαζόταν ως προπονητής τένις. 

Πράγματι, κοιτούσα έναν κρατούμενο να τρέχει περιμετρικά του προαυλίου, τον άλλον να είναι κρεμασμένος στο μονόζυγο, κάποιον να κάνει κοιλιακούς και κάποιον σκιαμαχία.

Η φυλακή μεταξύ άλλων είναι και ένα οικοτροφείο αθλητών. Καμιά φορά τρόμαζα στη σκέψη ότι μπορεί στην πραγματικότητα να με έχουν φυλακίσει σε γυμναστήριο ή ότι με έχουν στείλει εσώκλειστο σε κάποιο ΕΠΑΛ γυμναστικής.

Ο ρυθμός των κοφτών σφυριχτών εκπνοών και το τέμπο των πληγμάτων που συνοδεύει τον χορό του ασκουμένου γύρω από τον σάκο πυγμαχίας συνθέτουν ένα από τα κύρια ηχητικά μοτίβα της φυλακής. Ένας σάκος του μποξ υπάρχει σχεδόν σε κάθε πτέρυγα και είναι ίσως το μοναδικό όργανο γυμναστικής που δεν είναι αυτοσχέδιο, αλλά αγορασμένο για