Άρθρο της Ειρήνης Σωτηροπούλου.
Αναδημοσιεύεται με άδεια από τις «Βιώσιμες Κυκλάδες», ένα εγχείρημα της «Πρωτοβουλίας για τη Δημοσιογραφία», που υποστηρίζεται από το inside story. Το project αναδεικνύει τα πολλαπλά ζητήματα βιωσιμότητας που αντιμετωπίζουν οι Κυκλάδες, από την αδυναμία ζωτικών υποδομών να αντεπεξέλθουν στην πληθυσμιακή έκρηξη του καλοκαιριού ως την αλλοίωση του τοπίου και τις ελλιπείς δημόσιες υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες στους νησιώτες.
«Η φευγαλέα ματιά που έριξα στους αγγειοπλάστες της Σίφνου ήταν μια γλυκόπικρη εμπειρία, γιατί αν και έγινα μάρτυρας της προσαρμογής και της επιβίωσης μιας λαϊκής αγγειοπλαστικής παράδοσης σε αυτό το απομονωμένο μικρό ελληνικό νησί, αισθάνθηκα πόσο εύθραυστη είναι εξαιτίας της έλξης που ασκούν τα φώτα της Αθήνας. Αν δεν αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον των νέων, αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η τελευταία γενιά αγγειοπλαστών στη Σίφνο», γράφει στο διεθνές περιοδικό Ceramic Review η Σου Λούγκερ, εμφανώς ανήσυχη για το μέλλον της αγγειοπλαστικής παράδοσης στη Σίφνο. Το άρθρο δημοσιεύεται το καλοκαίρι του 1985.
Γνωρίζουμε πως υπάρχει αγγειοπλαστική δραστηριότητα στη Σίφνο τουλάχιστον από τον 18ο αιώνα, ευνοούμενη από το ιδιαίτερο χώμα