«Στο ναυάγιο του Αγία Ζώνη ΙΙ έχουμε το εξής παράδοξο: μία διαρροή μικρής κλίμακας, που προκαλεί μία επίπτωση μεγάλης κλίμακας», λέει ο Δημήτρης Ιμπραήμ, διευθυντής εκστρατειών του ελληνικού παραρτήματος της Greenpeace. Αυτές τις μέρες ο κ. Ιμπραήμ κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα, προσπαθώντας να ενημερωθεί και να ενημερώσει για το ναυάγιο, την ώρα που τα τηλέφωνα χτυπούν ασταμάτητα.
Γιατί όμως μία μικρή διαρροή να προκαλέσει μεγάλη ζημιά; Η αιτία θα πρέπει να αναζητηθεί στον χρόνο που μεσολάβησε μεταξύ ατυχήματος και πρώτης αντίδρασης. Για την οποία έχει ευθύνη η πλοιοκτήτρια εταιρεία, που υποχρεώνεται από τον νόμο το συντομότερο δυνατό μετά το ατύχημα να συνάψει συμφωνία με μία ή περισσότερες εταιρείες καθαρισμού της θάλασσας.
Αν πιστέψει κανείς τα λόγια των πλοιοκτητών, αυτό ακριβώς έκαναν: «Αμέσως μετά τη βύθιση του πλοίου [...] δόθηκαν εντολές στην ιδιωτική εταιρεία που ανέλαβε το έργο της απορρύπανσης να πράξει ό,τι είναι ανθρωπίνως και τεχνικώς δυνατό, ώστε να καθαριστεί πλήρως η πληγείσα περιοχή».
Η σημασία της άμεσης αντίδρασης
Το «αμέσως» βέβαια μπορεί να σημαίνει κάτι διαφορετικό για τον καθένα, ειδικά σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης και μέσα στο σκοτάδι· ήταν εξάλλου 2.30 το πρωί