Ο προϋπολογισμός του 2018 επισφραγίζει ένα πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 3,5% του ΑΕΠ, το μεγαλύτερο των τελευταίων ετών. Στηρίζει ένα μέρος του στην ανάπτυξη και την πάταξη της φοροδιαφυγής, φέρνει νέα μέτρα, παραδέχεται εισπρακτική κόπωση και ελπίζει σε πλεονάσματα που θα έρθουν από την κοινωνική ασφάλιση (ΕΦΚΑ) για να καλύψει μέρος της δημοσιονομικής προσαρμογής. Το συνολικό φορολογικό βάρος –μαζί με τις εργοδοτικές και άλλες εισφορές– αυξάνεται σε επίπεδα πρωτόγνωρα. Αντίστοιχα μειώνεται η αξία των κοινωνικών δαπανών, παρά το γεγονός ότι το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών δεν επαρκεί για να αναπληρώσει τις αντίστοιχες δαπάνες. Νέα οριζόντια φορολογικά μέτρα δεν υπάρχουν. Όμως υπάρχουν αρκετά στοχευμένα, που επηρεάζουν το διαθέσιμο εισόδημα μεγάλης μερίδας πολιτών. Το μόνο μέτρο κοινωνικής δικαιοσύνης είναι η κατάργηση της έκπτωσης που ισχύει για τη βoυλευτική αποζημίωση και τη φοροαπαλλαγή των δικαστικών. Σε ό,τι αφορά τις ασφαλιστικές εισφορές, έχουμε αύξηση για τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες.