Με τα ενοίκια να βρίσκονται στα ύψη, το Airbnb να καλπάζει και το μηνιαίο μπάτζετ να εκμηδενίζεται πριν καν τελειώσει ο μήνας, δεν είναι έκπληξη που η στεγαστική κρίση μονοπωλεί συχνά τις κουβέντες μεταξύ των εικοσάρηδων. Μιλάμε κυρίως για αυτούς που έχουν τελειώσει τις σπουδές τους (άρα δεν είναι επιλέξιμοι για φοιτητικό στεγαστικό επίδομα εφόσον ζουν εκτός του τόπου κατοικίας τους), είναι στην αρχή της καριέρας τους και λαμβάνουν έναν βασικό ή λίγο πάνω από τον βασικό μισθό –άρα δεν ανήκουν στις οικονομικά ευάλωτες ομάδες που δικαιούνται επίδομα ενοικίου– και προσπαθούν να ανεξαρτητοποιηθούν φεύγοντας από το πατρικό τους.
Δύσκολο άθλημα, αν σκεφτεί κανείς ότι δεν υπάρχουν πολλά σπίτια για ενοίκιο σε αξιοπρεπή κατάσταση, κι ακόμα και αν βρεθεί κάτι μάλλον θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα 40% του μισθού κάποιου για να το αποκτήσει – και η κουλτούρα συγκατοίκησης ακόμα αγνοείται στην χώρα. Είτε οφείλεται σε πολιτιστικούς παράγοντες είτε στις αντικειμενικές αντιξοότητες, σύμφωνα με την Eurostat οι Έλληνες είναι από τους λαούς που φεύγουν σε μεγαλύτερη ηλικία από το πατρικό τους, με μέσο όρο τα 30,7 έτη, την ώρα που ο μέσος όρος της Ευρώπης είναι 26,4 έτη.
Έτσι, η είδηση ότι το κράτος