Η κατάρρευση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας στην Ελλάδα της κρίσης

Οι μνημονιακές δεσμεύσεις που επωμίστηκε η χώρα ως συνέπεια της οικονομικής ύφεσης αποτελούν το επιχείρημα των πολιτικών για τις σημαντικές εκπτώσεις που γίνονται εδώ και επτά χρόνια στην ήδη “εύθραυστη” περιβαλλοντική νομοθεσία. Πολλοί υπουργοί –όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων που ανέλαβαν την εξουσία από το 2010 κι έπειτα– πήραν τροποποιητικές πρωτοβουλίες σε βάρος της προστασίας του περιβάλλοντος, όπως και των φυσικών πόρων.

Οι κατακτήσεις των προηγούμενων δεκαετιών επλήγησαν από ένα συνονθύλευμα από αποσπασματικές, δυσεφάρμοστες, φωτογραφικές και συχνά αντιφατικές διατάξεις, οι οποίες περιλαμβάνονταν πολλές φορές σε άσχετα νομοσχέδια. Η πρόφαση ήταν η πολυαναμενόμενη ανάπτυξη και η δημιουργία ενός “ελκυστικού τοπίου” για τους επενδυτές, σαν να είναι το περιβάλλον που τους εμποδίζει να έρθουν και όχι η σύγχυση από τις νομικές ασάφειες και τα κενά που χαρακτηρίζουν την περιβαλλοντική νομοθεσία, ή η γραφειοκρατία που αποτελεί διακριτικό γνώρισμα της δημόσιας διοίκησης. Λες και τα δάση, το αστικό πράσινο, οι ορεινοί όγκοι και οι παράκτιες ζώνες αποτελούν τα βαρίδια για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας.

Οι τομείς που έχουν υποστεί καίρια πλήγματα είναι η νομοθεσία για την