Το πένθος στην εποχή του Facebook

Ήταν ένα ζεστό, νωχελικό βράδυ στα τέλη Αυγούστου. Οι περισσότεροι είχαν επιστρέψει στην πόλη, αλλά στο timeline μου στο Facebook κυριαρχούσαν οι φωτογραφίες διακοπών. Την προσοχή μου τράβηξε μια μάλλον αταίριαστη φωτογραφία μιας παλιάς φίλης. Έμοιαζε αταίριαστη όχι μόνο γιατί η φίλη μου φορούσε σκουφί και μπουφάν. Αλλά γιατί αυτός που είχε κοινοποιήσει την εικόνα της είχε συμπληρώσει με κεφαλαία το σχόλιο: «Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΕ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ».

«Τι έγινε;», έγραφε το πρώτο σχόλιο.

«Πες ότι κάνεις πλάκα», έγραψε κάποιος άλλος.

Όταν φίλοι και γνωστοί της πείστηκαν ότι κανείς δεν κάνει πλάκα με τέτοια ζητήματα, η ακολουθία των σχολίων επεκτάθηκε με «RIP», «θα σε θυμόμαστε πάντα», θλιμμένα GIF, μια υποσημείωση: «Ποτέ like στον θάνατο» (δεν υπήρχαν ακόμη τα reactions) κ.λπ. Τα λοιπά όπως τα γνωρίζουμε, όπως τα έχουμε εμπεδώσει, όπως θα συνεχίσουμε να τα βιώνουμε στο online περιβάλλον κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα τέτοιο συμβάν.

Το επόμενο πρωί, ο σύζυγός της επιβεβαίωσε την είδηση ποστάροντας ένα συγκινητικό μήνυμα και μια φωτογραφία από τον γάμο τους. Λίγα λεπτά αργότερα μία ακόμη φωτογραφία από τα βαφτίσια της κόρης τους. Το απόγευμα μας ενημέρωσε για τις λεπτομέρειες της κηδείας. Εντωμεταξύ, δεκάδες φίλοι και “φίλοι” συνέχιζαν να δημοσιεύουν στον τοίχο της εκλιπούσας εκατοντάδες συλλυπητήρια και ευχές στους οικείους της. Πολλοί δημοσίευσαν παλιές της φωτογραφίες, άλλοι ανέσυραν αναμνήσεις.

Στην κηδεία δεν κατάφερα να παραβρεθώ, αλλά είδα φωτογραφίας. Μία γυναίκα δημοσίευσε φωτογραφία και έκανε tag όσους συμμετείχαν στην τελετή. Και το όνομα της νεκρής –υποθέτω για να εμφανιστεί στον τοίχο της ή για να προσκαλέσει στο ψηφιακό μυστήριο και άλλους φίλους και γνωστούς, που πιθανώς αγνοούσαν το γεγονός.