Πάσχα στη φυλακή

Κανένας κρατούμενος δεν ταυτίζεται με τον Βαραβά και ούτε υποψιάζεται την ανακούφισή του. Καμιά τύχη δεν πρόκειται να οδηγήσει τους κρατούμενους σε κάποιο δημοψήφισμα που θα γλιτώσει ένας ανάμεσα σε δύο, όταν ο δεύτερος έχει όχι απλώς τον Θεό μπάρμπα, αλλά πατέρα. Καμιά λαϊκή ετυμηγορία δεν θα τους αμνηστεύσει. Αυτά συμβαίνουν στα ριάλιτι σόου, στη φυλακή όμως δεν κοιτάει κανείς. Εδώ είναι οι κρατούμενοι που κουβαλάνε τις αμαρτίες του κόσμου και κανενός ο αγαθός πατέρας δεν σκοπεύει να τους απαλλάξει από το βάρος τους, φορτώνοντάς τες στον γιο του.

Μονάχα συμβούλια γνωρίζουν οι κρατούμενοι που απορρίπτουν αιτήσεις ολιγοήμερων αδειών και αναστολών χωρίς καν να πλένουν τα χέρια τους και συγκρατούμενους στον διπλανό σταυρό που δεν παρακαλούν για ένα θαύμα, αλλά για ένα τσιγάρο ή μια κουταλιά καφέ.

Η εβδομάδα των Παθών τούς είναι γνωστή από την ανάκριση. Όμως ούτε η Θεία Οικονομία ούτε οι ανθρώπινοι νόμοι προβλέπουν τόσο σύντομη Ανάσταση, μετά το θάψιμο στη φυλακή. Δεν προσδοκούν τη μελλοντική αιώνια ζωή, αλλά τα περισσεύματα της παρούσας. Και ο εορτασμός της Ανάστασης δεν είναι παρά μια ακόμα ευκαιρία για νταλαβέρια.

Νταλαβέρια στην εκκλησία

Στον Δομοκό ο παπάς πηγαίνει πιο συχνά από τον