«Όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι»: Το παρασκήνιο του εξεγερμένου Λιβάνου

Η φράση πρωτοειπώθηκε από τον ελληνικής καταγωγής Λιβανέζο επιχειρηματία, καλλιτέχνη και ακτιβιστή Μισέλ Ελευθεριάδη σε τηλεοπτικό πάνελ το 2015, εν μέσω της «κρίσης των σκουπιδιών» της Βηρυτού, ενδεικτικής της κατάρρευσης των υποδομών σε ένα τοπίο γενικευμένης διαφθοράς και υποβάθμισης των κοινών αγαθών που χαρακτηρίζει εδώ και χρόνια τον Λίβανο.

Η έκκλησή του να σαρωθεί το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό προκάλεσε αίσθηση και, όπως διαπιστώνει χαμογελώντας ο συνομιλητής μας, δεν βοήθησε τη μακρά πολιτική φιλία του με τον νυν πρόεδρο της χώρας, Μισέλ Άουν. Όπως άλλωστε δεν βοήθησε τη θέση του στη δημόσια ζωή του Λιβάνου η επεξεργασμένη πρότασή του για διαγραφή του δημόσιου χρέους, το οποίο εκτινάχθηκε στο 150% του ΑΕΠ έπειτα από τα ληστρικού χαρακτήρα δάνεια που συνάφθηκαν κατά τη δεκαετία του ’90 ανάμεσα στις ιδιωτικές τράπεζες και μια κυβέρνηση προβληματικής λαϊκής νομιμοποίησης. Για την ακρίβεια, η Ένωση Λιβανικών Τραπεζών ζήτησε από τον Γενικό Εισαγγελέα να κινηθεί εναντίον του «ταραξία». Ό,τι στις μέρες μας βρίσκεται στο επίκεντρο της συζήτησης για την οικονομική ανάταξη του Λιβάνου, τότε αποτελούσε ακόμη αδιανόητη «αίρεση».

Image

Το κίνημα διαδηλώσεων που ξέσπασε απροσδόκητα στη Χώρα