Πάνε 12 χρόνια από εκείνο το «φου» και την ευχή για «καλή αντάμωση» στο κατάμεστο και διονυσιακό ΟΑΚΑ και η ανθρωπότητα ετοιμάζεται να υποδεχτεί ξανά το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός. Στις 5 Αυγούστου, κάτω από τα απλωμένα χέρια του Λυτρωτή στο λόφο Κορκοβάντο του Ρίο ντε Τζανέιρο, θα ανάψει για άλλη μια φορά η ολυμπιακή φλόγα και η μητρόπολη της Βραζιλίας θα ανοίξει την αυλαία για την 31η Ολυμπιάδα, όπου πάνω από 10.000 αθλητές από 206 χώρες θα φιλοτεχνήσουν ένα πολύχρωμο και ζωηρό ψηφιδωτό οικουμενικότητας.
Για τους “καριόκας” αυτή θα είναι η κορύφωση μιας κακοτράχαλης διαδρομής, που βρίσκει τη χώρα τους σε ανοιχτή οικονομική και πολιτική κρίση, την περιφέρειά τους σε κατάσταση χρεοκοπίας, την κοινωνία τους λαβωμένη από τον ιό Ζίκα και τις δομικές ανισότητες. Οι Βραζιλιάνοι το γνωρίζουν καλά, ότι κανένα πρόβλημά τους δεν θα λυθεί. Κι εμείς το γνωρίζουμε. Η ρομαντική αφήγηση για το αμόλυντο και ειρηνευτικό ολυμπιακό ιδεώδες έχει ξεθαμπώσει προ πολλού, από τότε που μπήκε στα γρανάζια της ναζιστικής προπαγάνδας το 1936. Οι πέντε κύκλοι ξεκόλλησαν χιλιάδες φορές μεταξύ τους κι άλλες τόσες συγκολλήθηκαν εφήμερα, για να υψωθούν περήφανοι στα ολοκαίνουργια στάδια. Το λευκό φόντο της