Οι Ουκρανές της Αθήνας φτιάχνουν στολές παραλλαγής

Η Λένα είναι λίγο πάνω από τα τριάντα. Ήρθε στην Αθήνα από την Μαριούπολη πέρσι τον Μάιο και δυσκολεύεται ακόμη με τα ελληνικά. Όταν της συστήνομαι, χαμογελάει ευγενικά κι επιστρέφει σε αυτό που κάνει. Η νεαρή γυναίκα στέκεται όρθια μπροστά σε ένα μεγάλο τελάρο που κρατάει τεντωμένο ένα δίχτυ και περνάει μεθοδικά θηλιές από νήματα σε καθέναν από τους κόμπους. Πλάι της στέκεται ένα κοριτσάκι, που κάνει το ίδιο. Απέναντί της, ακουμπισμένος σε μια καρέκλα, είναι ένας τεράστιος αρκούδος. Η μικρή έχει μεγαλύτερη όρεξη για κουβέντα. Όταν εκφράζω τον θαυμασμό μου για την επιδεξιότητα με την οποία περνάει τις θηλιές στο δίχτυ, το πρόσωπό της φωτίζεται από ένα πλατύ χαμόγελο.

«Θέλεις να σου δείξω πώς γίνεται;» ρωτάει. Πριν προλάβω να απαντήσω θετικά, αρχίζει να μου περιγράφει με μεγάλη σαφήνεια τις κινήσεις που πρέπει να κάνω. Την λένε Νάντια κι είναι οκτώ ετών, με ενημερώνει. Ήρθε πριν από περίπου έναν χρόνο από την Χερσώνα και μιλάει ήδη άπταιστα ελληνικά. «Τα έμαθα εδώ, στο σχολείο», εξηγεί, πριν χάσει εντελώς το ενδιαφέρον της για μένα και στρέψει πάλι την προσοχή της στο τελάρο. Με τον ρυθμό που δουλεύουν, ίσως αύριο κιόλας να έχουν ολοκληρώσει το έργο τους: Μια στολή παραλλαγής, που