Πότε – και πώς – έχασαν οι Δημοκρατικοί την εργατική τάξη; Και πώς κατάφερε ο Ντόναλντ Τραμπ να κερδίζει τις ψήφους, όχι μόνο των λευκών με χαμηλότερα εισοδήματα αλλά και αρκετών μειονοτικών – ειδικά Ισπανόφωνων – ψηφοφόρων;
Μετά το αρχικό σοκ της 5ης Νοεμβρίου, το ζαλισμένο στρατόπεδο των Δημοκρατικών έχει ξεκινήσει να επεξεργάζεται αυτά τα ερωτήματα. Είναι επώδυνα – και δεν επιδέχονται απλουστευτικών ερμηνειών. Ο Έζρα Κλάιν των New York Times στο audio essay του στις 7 Νοεμβρίου τόνισε τη σημασία να αντιδράσουν στην ήττα με περιέργεια, όχι με περιφρόνηση.
«O Τραμπ μοιάζει να είχε τεράστια υποστήριξη μεταξύ ατόμων που βγάζουν λιγότερα από 50.000 δολάρια ετησίως», είπε ο Κλάιν. «Το Δημοκρατικό Κόμμα χάνει ψηφοφόρους που βρίσκονται στον πυρήνα του πώς αντιλαμβάνεται τον εαυτό του».
Μερικοί προοδευτικοί, πάντως, έχουν ήδη έτοιμες τις απαντήσεις. Ο Μπέρνι Σάντερς, ανεξάρτητος γερουσιαστής του Βερμόντ, που ανήκει στην κοινοβουλευτική ομάδα των Δημοκρατικών, σημείωσε σε ανακοίνωσή του την περασμένη Πέμπτη: «Δεν θα έπρεπε να αποτελεί ιδιαίτερη έκπληξη ότι το Δημοκρατικό Κόμμα που εγκατέλειψε την εργατική τάξη θα έβρισκε ότι η εργατική τάξη θα το εγκατέλειπε με τη σειρά της. […] Πρώτα ήταν η