Ο σκηνοθέτης που μας έμαθε ότι το σινεμά είναι για όλους
Έχουν γραφτεί πάρα πολλά για τον Πάνο Χ. Κούτρα. Ότι η τέχνη του ήταν queer πριν αυτό γίνει κουλ, ότι είναι ένα εξωτικό στοιχείο στο ελληνικό σινεμά και άλλα, πομπώδη και μη – όλα αληθινά, αν θέλετε την άποψή μου.
Συναντηθήκαμε στα μέσα Δεκεμβρίου στο σπίτι του στα Εξάρχεια. Άνθρωπος φιλόξενος και επικοινωνιακός. Με όρεξη για κουβέντα και ειλικρινές μοίρασμα. Το δηλώνει και το σινεμά που μας έχει χαρίσει, άλλωστε. Κάνει ταινίες για τους ανθρώπους. Γι’ αυτούς που ξέρει, αλλά και γι’ αυτούς που δεν γνωρίζει καλά αλλά τον κεντρίζει η ιστορία τους. Το μόνο που έχω να συμπληρώσω εγώ είναι πως είναι ο σκηνοθέτης που μας έμαθε τι σημαίνει ότι το σινεμά είναι για όλους. Όχι θεωρητικά, αλλά έμπρακτα. Όχι σεναριακά μόνο, αλλά μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Γιατί δεν γίνεται να μιλάς για τρανς δικαιώματα ή τα δικαιώματα των μεταναστών, αν οι πρωταγωνιστές σου δεν ξέρουν τι σημαίνει να είσαι τρανς ή μετανάστης.
Για τη βράβευσή του με «Χρυσό Αλέξανδρο» για τη συνολική του προσφορά στον κινηματογράφο, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Ήταν μία πολύ ωραία στιγμή αλλά και μια θλιβερή υπενθύμιση για το πόσα χρόνια χρειάζονται για να αναγνωριστεί ένα έργο. Πολλά! Ειδικά για την Επίθεση του