Ο κίτρινος τυφώνας του Μακρόν
Τα «κίτρινα γιλέκα» της οργής έχουν ήδη αφήσει το στίγμα τους με τις βίαιες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας τα δύο πρώτα Σάββατα του Δεκεμβρίου στο Παρίσι και σε άλλες μεγάλες γαλλικές πόλεις. Συγκεντρώσεις που οδήγησαν σε επεισόδια, τραυματισμούς και πολλές συλλήψεις. Δεν άργησαν ορισμένοι να ριψοκινδυνεύσουν συγκρίσεις.
Η ιστορία της Γαλλίας είναι γεμάτη από βίαια, αιματηρά γεγονότα για δημοκρατικές διεκδικήσεις. Κι επειδή μιλάμε για Γαλλία, Παρίσι, διαδηλώσεις, οδομαχίες και βία, έρχεται μάλλον αυθόρμητα ο συνειρμός: Μάιος 1968. Κάποιοι μάλιστα από την πρώτη στιγμή άρχισαν να γράφουν, να συγκρίνουν και να μιλούν για ένα νέο «Μάη». Θέλησαν με τον τρόπο αυτό να εκφράσουν ένα στερεότυπο ότι οι Γάλλοι είναι γενικά υπέρ των αλλαγών, όμως αν το καλοσκεφθούμε στην πράξη τις απεχθάνονται. Ο Τζον Λίτσφιλντ, δημοσιογράφος στον Γκάρντιαν, περιγράφει τα αιματηρά γεγονότα του προπερασμένου Σαββάτου ισχυριζόμενος ότι «το κέντρο του Παρισιού δεν έχει ξαναζήσει τέτοια βία από την εξέγερση των φοιτητών και των εργατών του Μαΐου του ’68».
Πρόωρη και ριψοκίνδυνη η σύγκριση με το 1968
Ίσως ο Λίντσφιλντ να έχει δίκιο ως προς την ποσότητα της βίας, όμως ποιοτικές ομοιότητες δύσκολα μπορεί να διακρίνει