Ο βιώσιμος τουρισμός πρέπει να οικοδομηθεί με τη βοήθεια των ντόπιων

Στον απόηχο της πανδημίας, ο τουρισμός βιώνει μια μεταβατική περίοδο κατά την οποία δύο τάσεις που ήταν ήδη διαδεδομένες πριν από την Covid-19 έχουν αποκτήσει δυναμική:

• Η βιωσιμότητα, μαζί με την κλιματική αλλαγή, την κυκλική οικονομία και τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ.
• Η ψηφιοποίηση, μαζί με τη νέα τεχνολογική επανάσταση.

Αν επικεντρωθούμε στη βιωσιμότητα –ενώ εξακολουθούμε να τονίζουμε ότι τα τεχνολογικά οικοσυστήματα είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη του τουρισμού– πρέπει να γνωρίζουμε ότι το να καταστήσουμε βιώσιμο αυτό που δεν έχει σχεδιαστεί ως τέτοιο (έναν προορισμό, ένα θέρετρο, ένα μέσο μεταφοράς κ.λπ.) δεν είναι εύκολο, γρήγορο ή προσιτό. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα από τη στιγμή που, αντί να συμμορφωνόμαστε με πρότυπα, σήματα ή πιστοποιήσεις, πρέπει να αλλάξουμε τη σχέση μας με το περιβάλλον για να είμαστε βιώσιμοι και όχι απλώς να δείχνουμε ότι είμαστε.

H βιωσιμότητα πρέπει να είναι οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική

Όταν ένας όρος χρησιμοποιείται τόσο συχνά, το νόημά του τείνει να αμβλύνεται. Στην πραγματικότητα, στην προκειμένη περίπτωση, ο όρος βιώσιμος τουρισμός αντικαθίσταται όλο και περισσότερο από τον αναγεννητικό τουρισμό.

Δεν