Νόμος περί (μη) ευθύνης υπουργών
Το αίτημα για τιμωρία των πολιτικών που παρέβησαν το καθήκον τους ήταν από την αρχή της κρίσης σχεδόν καθολικό. Η ατιμωρησία και η έλλειψη λογοδοσίας αποτελούν βασικούς λόγους για την τεράστια απαξίωση των πολιτικών στη χώρα μας, η οποία οδηγεί σε γενικότερη απαξίωση της ίδιας της πολιτικής. Η κύρια αιτία της ατιμωρησίας βρίσκεται στην ελληνική νομοθεσία, η οποία καθιερώνει διαφορετικούς όρους για την ποινική ευθύνη των υπουργών, σε σχέση με την ποινική ευθύνη των υπόλοιπων Ελλήνων.
Είναι γνωστό ότι τυχόν ποινικά αδικήματα για τα μέλη των κυβερνήσεων διερευνώνται όχι από την τακτική δικαιοσύνη, αλλά από τους συναδέλφους τους στη Βουλή. Όταν η τακτική δικαιοσύνη εντοπίσει τυχόν ποινικές ευθύνες υπουργών, τότε στέλνει τη δικογραφία στη Βουλή για την περαιτέρω διερεύνηση της υπόθεσης. Όμως λόγω της σύντομης παραγραφής των αδικημάτων των υπουργών –άλλη μια άνιση αντιμετώπιση σε σχέση με τους απλούς πολίτες– οι υποθέσεις τους συχνά δεν διερευνώνται καν, απλά ανακοινώνεται ότι παραγράφηκαν, χωρίς να καταλογιστούν ευθύνες. Έτσι ούτε τιμωρία υπάρχει, ούτε ο λαός μαθαίνει ποτέ την αλήθεια.
Στην περίπτωση βέβαια που κρίνεται ότι υπάρχουν αδικήματα, η Βουλή ασκεί ποινική δίωξη.