Ο μυθικός Πάτρικ Λι Φέρμορ μέσα από το σπίτι του
Είναι μέσα Οκτώβρη, ο ήλιος καίει ακόμη. Κλείνω τα μάτια. Τα σπουργίτια κελαηδούν. Ο παφλασμός της θάλασσας και η αύρα της με αγγίζουν. Γαλήνη. Μπροστά μου απλώνεται ο μεσσηνιακός κόλπος, ημερωμένος. Και πίσω μου υψώνεται ο Ταϋγετος. Προσπαθώ να φανταστώ σε ποιο ακριβώς σημείο, ανάμεσα στα λιόδεντρα, τα κυπαρίσσια, τα δενδρολίβανα, τα αγριολούλουδα, τα αυτοφυή κυκλαμινάκια, έστησε τη στρατιωτική σκηνή του ο Σερ Πάτρικ Λι Φέρμορ (11 Φεβρουαρίου 1915-10 Ιουνίου 2011), ή PLF, Πάντυ, Μιχάλης ή Φιλεντέμ για τους κρητικούς συναγωνιστές του στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν πια αποφάσιζε να δέσει άγκυρα για πάντα, τη δεκαετία του ‘60, σε αυτή τη γωνιά της μανιάτικης γης, στην Καρδαμύλη, πάνω από τον όρμο Καλαμίτσι.
Μετά από μια μυθιστορηματική ζωή, με Ρουμάνες πρίγκιπισσες για αγαπημένες, κινηματογραφικές απαγωγές, πεζοπορίες χιλιάδων χιλιομέτρων, ζώντας σε παλάτια αλλά και σε μαντριά («Μπορούσα να ζήσω στη χλιδή και θαλπωρή των μεγάρων, αλλά και σε βρώμικους, εγκαταλειμμένους στάβλους»), ο Λι Φέρμορ σε αυτόν τον απόκρημνο βράχο, που μοιάζει με εξέδρα πάνω από ένα μικροσκοπικό λιμανάκι, βρήκε τη νέα του πατρίδα. Ατενίζοντας τις νύχτες τον έναστρο μεσσηνιακό ουρανό, τη μέρα κολυμπώντας