Μπόρις Τζόνσον: Απατεώνας και τζέντλεμαν

Δεν ήταν ανάγκη να παρακολουθεί κανείς την πολιτική σκηνή του Ηνωμένου (για πόσο ακόμη;) Βασιλείου τα τελευταία τριάντα σχεδόν χρόνια για να σκοντάφτει τακτικά πάνω στην καλοζωισμένη φιγούρα του Μπόρις Τζόνσον. Αρκούσε μια περιστασιακή επαφή με τα κατά καιρούς τεκταινόμενα στην βρετανική κουλτούρα, για να τον πετύχεις να αναδύεται στο ρόλο του προβοκάτορα συνήθως, είτε ως δημοσιογράφος/σχολιαστής παλαιότερα στον Telegraph και τον Spectator (από τους Times είχε εκδιωχθεί μικρός επειδή είχε βγάλει μια «αποκλειστική δήλωση» από το μυαλό του) είτε ως ενεργός πολιτικός (βουλευτής, Δήμαρχος του Λονδίνου και πρωτοκλασάτος δελφίνος των Συντηρητικών) στη συνέχεια.

Μπόρις ο εκκεντρικός δεξιός, ο «one nation Tory», ο πνευματώδης αντιδραστικός, το ξανθό μοσχαράκι, γέννημα-θρέμμα της πιο ταξικής κοινωνίας στην Ευρώπη, γνήσιο προϊόν του Ίτον και της Οξφόρδης, ο φανατικός (αρχαιο)ελληνιστής, ο ακραίος ευρωσκεπτικιστής, ο άνθρωπος που απολάμβανε να βρίσκεται εν υπηρεσία κάποτε στις Βρυξέλλες μόνο και μόνο για να την πέφτει στον Ζακ Ντελόρ, ο φλεγματικός χιουμορίστας που πετάει κατά καιρούς και την ξενοφοβική/σεξιστική/ομοφοβική ατάκα του και μετά την μαζεύει, δηλώνοντας ότι προφανώς έκανε πλάκα