Μόναχο, 5 Σεπτεμβρίου 1972: Σάουλ Λαντάνι, ο επιζών
Ο Σάουλ Λαντάνι κρατάει ακόμη τα αποκόμματα του γερμανικού Τύπου από τις έντεκα πρώτες ημέρες των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχει ένα δημοσίευμα της Süddeutsche Zeitung με τίτλο «Ο Σάουλ Λαντάνι βαδίζει σε γνώριμο έδαφος». Ο 36χρονος τότε αθλητής, που είχε έρθει στο Μόναχο για να εκπροσωπήσει το Ισραήλ στο αγώνισμα του βάδην, ήταν επιζών του Ολοκαυτώματος. Όταν ο Λαντάνι είχε περπατήσει για πρώτη φορά σε γερμανικό έδαφος ήταν οκτώ ετών, φυλακισμένος μαζί με την οικογένειά του στο στρατόπεδο του Μπέργκεν-Μπέλσεν.
Για τους Γερμανούς, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1972 ήταν μια ευκαιρία να δείξουν στον κόσμο ότι η χώρα τους δεν είχε πια καμιά σχέση με το Τρίτο Ράιχ, λέει ο 86χρονος σήμερα Λαντάνι, που μας μιλάει μέσω zoom από το σπίτι του στο Όμερ, μια πόλη στο νότιο Ισραήλ, κοντά στα σύνορα με την έρημο της Νεγκέβ. Οι τελευταίοι Ολυμπιακοί Αγώνες που είχαν φιλοξενηθεί στη Γερμανία, στο Βερολίνο του 1936, έχουν μείνει στην ιστορία ως μια επαίσχυντη φιέστα ναζιστικής προπαγάνδας.
Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα, οι γερμανοί διοργανωτές κατέβαλαν κάθε προσπάθεια να αποτρέψουν τους συνειρμούς. Τίποτε δεν έπρεπε να παραπέμπει στο παρελθόν – αυτός ήταν ο λόγος που